Λατρεύω τα Χριστούγεννα, τους φίλους μου και τον καφέ! Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, από όταν ξεκίνησα να μένω μόνος στο δικό μου διαμέρισμα, διοργανώνω ένα «μεσημεριανό πάρτι» για το στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου (okay, και του υπόλοιπου σπιτιού)! Αγαπημένοι φίλοι, συγγενείς που η απόσταση δεν μας κρατάει χωριστά, συνεργάτες και συνάδελφοι που κάτι έγινε κι αγαπηθήκαμε, όλοι έρχονται σπίτι μου και γράφουμε μαζί ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια της ιστορίας της δικής μας παρέας. Το ηχοσύστημα παίζει πάντα το «Driving home for Christmas» του Chris Rea και επιλογές από το «Céline Dion chante Noël». Εμείς, φοράμε τις χριστουγεννιάτικες κάλτσες μας και ό, τι πιο γιορτινά comfort υπάρχει στη ντουλάπα μας. Γιατί η ουσία αυτών των ημερών βρίσκεται στο να αισθανόμαστε άνετα και τα κατάλληλα ρούχα μας βοηθούν πάντα να εκφραστούμε και να μοιραστούμε με τους φίλους μας όσα θέλουμε. Το ίδιο και ο αγαπημένος μας καφές!
Τη νότα στο χριστουγεννιάτικο jour fix δίνει πάντα o καφές Starbucks Christmas Blend που ετοιμάζω, ένα χαρμάνι το οποίο διατίθεται μόνο κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Αποτελεί μία από τις δικές μας -αλλά και όλων όσων λατρεύουν τον καλό καφέ- αγαπημένες χριστουγεννιάτικες συνήθειες, κάτι σαν ένα έθιμο που επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο! Για όσους κάποτε το δοκιμάσαμε και έκτοτε το επιζητούμε, το συγκεκριμένο χαρμάνι –απαλό, γλυκό, spicy, με νότες από κέδρο– κλείνει μέσα του το cozy πνεύμα των χριστουγεννιάτικων διακοπών με τους δικούς μας ανθρώπους! Για την ιστορία, οι κόκκοι από τους οποίους παράγεται φύονται αποκλειστικά στη νήσο Σουμάτρα της Ινδονησίας και παλαιώνονται έτσι ώστε να αναπτύξουν πλήρως τις γεύσεις και τα αρώματά τους. Το απόσταγμά τους αποτελεί το δικό μας ιδανικό ζεστό χριστουγεννιάτικο ρόφημα το οποίο πάντα φροντίζω να συνοδεύω με κεράσματα που φτιάχνω με τα χεράκια μου για τους αγαπημένους μου ανθρώπους που έρχονται να στολίσουμε μαζί το σπίτι μου.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, αφού στολίσαμε και είπαμε όλα μας τα νέα μεταξύ μπάλας με χρυσόσκονη και γιρλάντας (κατά το μεταξύ τυρού και αχλαδιού), η μάζωξη έκλεισε μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής μου. Περήφανοι όλοι για το δέντρο που στήσαμε μαζί για ακόμη μία χρονιά, παρακολουθήσαμε -σχολιάζοντας ελεύθερα- την ιστορία ζωής του George Bailey να ξεδιπλώνεται στην αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ταινία της παρέας, το «It’s a wonderful life», με τις κούπες με τον καφέ να συγκεντρώνονται, πλέον, πάνω στο χαμηλό τραπεζάκι του σαλονιού. Αυτό είναι το νόημα των γιορτών, σκέφτηκα. Μια γλυκιά και γεμάτη αρώματα ιεροτελεστία, απόδειξη όλων όσων συνεχίζουν να μας ενώνουν παρά τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας που ενίοτε μας κρατούν χωριστά. Η ευτυχία θα είναι πάντα στις αναμνήσεις που δημιουργούμε γύρω από ένα τραπεζάκι γεμάτο κούπες με καφέ που «μυρίζει Χριστούγεννα»!
