Η βόλτα στο κέντρο την περίοδο της Άνοιξης είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές του χρόνου. Η μέρα μεγαλώνει, η θερμοκρασία ανεβαίνει και μετά από όλες τις “εργατοώρες” καραντίνας ο νους ταξιδεύει σε όλες τις λιχουδιές που στερήθηκα όλο αυτό το διάστημα. Έτσι λοιπόν, ένα ωραίο απόγευμα παίρνω τη φίλη μου την Κελίνα, ανεβαίνουμε στο νέο Yamaha Tricity 300 και κατεβαίνουμε στο κέντρο για να επισκεφτούμε τα αγαπημένα μας μαγαζιά.
Το Tricity 300 κάνει τη ζωή στην πόλη πιο διασκεδαστική και άνετη. Η αίσθηση της ελευθερίας και της άνεσης συνδυάζεται με την ασφάλεια σε ένα στιβαρό μοντέλο. Οι δύο μπροστινοί τροχοί σου εξασφαλίζουν πολύ μεγαλύτερη ισορροπία αλλά και αποτελεσματικό φρενάρισμα, που για μένα είναι τα 2 πιο μεγάλα ζητούμενα. Παράλληλα όμως, το ελαφρύ τιμόνι και το μικρό πλάτος διευκολύνουν την οδήγηση σε δρόμους με συμφόρηση. Και για μένα που η λεωφόρος Κηφισίας είναι καθημερινό “εμπόδιο” η Tricity 300 μου έλυσε τα χέρια. Εύκολο στο παρκάρισμα, με τεράστιο αποθηκευτικό χώρο κάτω από τη σέλα, είναι ό,τι πιο κοντά σε αυτοκίνητο μπορείς να έχεις. Και μάλιστα μπορείς να το οδηγήσεις και με δίπλωμα αυτοκινήτου. Μεγάλου ατού, το χειρόφρενο που σου επιτρέπει να περιμένεις στο φανάρι χωρίς να κρατάς τη μηχανή και ούτε καν να ακουμπάς τα πόδια στην άσφαλτο.
Το μικρό “πορτ μπαγκάζ” κάτω από τη σέλα χωράει τα πάντα: κράνη, πανωφόρια και βέβαια όλες τις σακούλες από τα ψώνια που στη δική μου περίπτωση είναι φρεσκοψημένα, προζυμένια ψωμιά, γαλλικές αχλαδόπιτες και το πιο νόστιμο hit dog της πόλης.
Πρώτη στάση: στο Τρομερό Παιδί
Έγινε διάσημος από την πρώτη μέρα που ξεφούρνισε τα προζυμένια ψωμιά του γιατί μοσχοβόλησε όλη η οδός Παπαδιαμαντοπούλου στα Ιλίσια. Έφερε γαλλικό αέρα και ευρωπαϊκές τεχνικές ξεκινώντας μια νέα τάση στην πόλη γύρω από τις αρτο-συνήθειες μας. Όσο περνούσαν οι μήνες μας εξέπλησε με νέες συνταγές και πολλές γλυκές και αλμυρές γεύσεις. Είναι πολλά περισσότερα από τον “φούρνο” της γειτονιάς αφού η λίστα με τα γλυκά του θα μπορούσε να σταθεί στη σάλα ενός fine dining εστιατορίου. Παρκάραμε το Tricity ακριβώς έξω από την είσοδο (που να παρκάρεις με αμάξι στα Ιλίσια;) και σταματήσαμε να πάρουμε μπαγκέτες και προζυμένιο ψωμί αλλά η βιτρίνα με τα γλυκά δεν μας άφησε να φύγουμε έτσι. Γαλλικές συνταγές με twist κι ελληνικές πρώτες ύλες μας “υποχρέωσαν” να ενδώσουμε στον πειρασμό.
Δεύτερη στάση: Vegan brunch στο Joshua Tree
Και το Joshua Tree είναι “παιδί” της καραντίνας αφού γεννήθηκε κάπου στις αρχές του καλοκαιριού του ’20, αν και είχε κάνει αισθητή παρουσία μέσω του instagram αρκετό καιρό πριν ανοίξει. Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο μια φράση για να το περιγράψω θα έλεγα ότι σερβίρει το πιο καθαρό βρώμικο, αφού το vegan hot dog του είναι το πλέον νόστιμο στην πόλη. Μέσα από το Joshua Tree (και 2-3 ακόμα μαγαζιά που άνοιξαν στην Αναπαύσεως), ο χτύπος της καρδιάς του κέντρου μετατοπίστηκε στο Μετς δημιουργώντας μια νέα “οff broadway” σκηνή στο going out. Ανάμεσα στα δικά μου αγαπημένα πιάτα σίγουρα ξεχωρίζω το αvocado toast σε προζυμένιο ψωμί σίκαλης με βιολογικά αυγά scrambled, ωμό κολοκύθι, σπασμένο αβοκάντο με lime & μυρωδικά, ψητό κολοκυθόσπορο & πρασινόλαδο από κέιλ & ροζ πιπέρι αλλά και βέβαια το vegan Hot dog με plant based λουκάνικο ψητό, καραμελωμένα κρεμμύδια, λάχανο τουρσί, sweet chili sauce, vegan mayo & sauce αβοκάντο.
Και με τις σακούλες γεμάτες κατηφορίσαμε τη Συγγρού και βρεθήκαμε σε μια από τις πιο φωτογραφικές γειτονιές της Αθήνας, κάτω από τους φοίνικες του Αγίου Κοσμά. Παρκάραμε το Tricity και απολαύσαμε αυτό το ιδιαίτερο “πικ νικ” με θέα το ηλιοβασίλεμα.
