Είναι το πιο ιστορικό – εν λειτουργία – καφενείο της Ελλάδας και το τρέχει μέχρι σήμερα η ίδια οικογένεια. Ο κος Αντώνης είναι η 7η γενιά που μετά από σχεδόν 2 αιώνες ψήνει ελληνικό από τις 7 το πρωί.
Ταξιδεύοντας ένα χειμωνιάτικο Σαββατοκύριακο στο Νότιο Πήλιο, επέλεξα να μείνω σε ένα από τα “αληθινά” και θα έλεγα όχι και τόσο τουριστικά χωριά, το Λαύκο. Εκεί ανακάλυψα ένα πραγματικό διαμάντι, το παλαιότερο καφενείο της Ελλάδας, αυτό με τη μεγαλύτερη αδιάκοπη λειτουργία εδώ και 235 χρόνια. Το παραδοσιακό καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα, του Κου Μανώλη δηλαδη, δεσπόζει στο κέντρο του χωριού, στην μεγαλύτερη πλατεία του Πηλίου, στην πλατεία με τα γιγάντια πλατάνια. Το εν λόγω καφενείο άνοιξε το 1785 και από τότε λειτουργεί αδιάκοπα, με επτά γενιές της οικογενείας Φορλίδα να περνούν διαδοχικά από την ιδιοκτησία του.
Είναι ένας καφενές με ιστορική αξία και ο ελληνικός από τα χέρια του Κου Μανώλη είναι μια εμπειρία που χρωστάς στον εαυτό σου. Στις ίδιες καρέκλες έχουν κάτσει μερικές από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της περιοχής. «Όσοι έρχονταν με καΐκι από τα νησιά, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο, την Αλόννησο, έφταναν στον Κατηγιώργη, συνέχιζαν με τα πόδια στο Λαύκο όπου διανυκτέρευαν στο χάνι και κατόπιν συνέχιζαν μέχρι τη Μηλίνα κι από κει με πλεούμενο πήγαιναν στο Βόλο» μου είπε ο κ. Μανώλης μόλις έψησε τον καφέ του κι έκατσε δίπλα στη σόμπα. Την ίδια διαδρομή ακολουθούσε κι ο Παπαδιαμάντης κάθε φορά που ταξίδευε από τη Σκιάθο. «Στη γωνία στο βάθος καθόταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, σε ηλικία 13-14 ετών, το «καλογεροπαίδι» όπως τον έλεγαν, όταν ερχόμενος από την Σκιάθο αποβιβαζόταν στον Πλατανιά, διανυκτέρευε στο Χάνι που βρισκόταν στον όροφο του καφενέ, και από κει με τα πόδια έφθανε στη Μηλίνα, όπου τον παρελάμβανε το καΐκι για το Βόλο. Μέχρι το 1960 η σύνδεσή μας με το Βόλο γινόταν μέσω θαλάσσης. Σύχναζαν και άλλες προσωπικότητες στον καφενέ μας. Ο Βάρναλης που ήταν γυμνασιάρχης στην Αργαλαστή, αλλά και ο Δελμούζος, που ήταν διευθυντής στο Παρθεναγωγείο Βόλου», αναφέρει ο ίδιος.
Πάνω από το καφενέ υπάρχει ακόμα το χάνι το οποίο όμως δεν λειτουργεί σήμερα. Ένα ιστορικό χάνι που δεν έχει εξελιχθεί σε boutique hotel όπως κάλλιστα θα μπορούσε τιμώντας την ελληνική παράδοση της φιλοξενίας.
