Ένα καλό κρασί γίνεται στο οινοποίο, ένα μεγάλο κρασί γίνεται στο αμπέλι. Με αυτά τα λόγια μας υποδέχτηκε ένα πρωί Παρασκευής, γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη, ο Στέλιος Μπουτάρης στο αμπέλι του στη Νάουσα. Ο θησαυρός κρύβεται στην πρώτη ύλη.
Ο Γιάννης Μπουτάρης δημιούργησε τον αμπελώνα το 1960 όταν αποφάσισε πως η νέα εποχή του Μπουτάρη έπρεπε να ξεκινάει από το χώμα, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών οινοποιών. Οι σπουδές του στο εξωτερικό τον έφεραν μπροστά στον πατέρα του να ζητάει να γίνει (και) γεωργός (και όχι μόνο) έμπορος όπως είχε διαμορφωθεί η οικογενειακή επιχείρηση από το 1850. Έτσι δημιουργήθηκε το αμπέλι το οποίο (σήμερα μετά από επεκτάσεις) εκτείνεται στα 580 στρέμματα. Το 2004 ο γιος του, Στέλιος ζήτησε και πήρε το τιμόνι της αμπελουργίας βάζοντας τη δική του υπογραφή. Το πρώτο κρασί που έβγαλε ήταν το «Δυο Ελιές», ένα κρασί με τελείως διαφορετικό DNA από όσα έβγαζε μέχρι τότε η Κυρ Γιάννη.
Το σταφύλι επηρεάζεται από το χωράφι. Την κλίση. Το κλίμα. Τον τρόπο που βλέπει ο ήλιος τα σταφύλια. Σκοπός της οικογένειας και της εταιρίας είναι να χτίσει καινοτομία πάνω στην παράδοση. Έτσι έρχονται και τα κρασιά καθημερινής κατανάλωσης με σχέση καλής ποιότητας-τιμής. «Ως οινοποιοί βλέπουμε τους εαυτούς μας περαστικούς, παραλαμβάνουμε κάτι και το πάμε παρακάτω» μας λέει ο Στέλιος Μπουτάρης με φόντο τους πρόποδες του Βέρμιου.
Ο λόγος που επισκέφτηκα το αμπέλι, ή μάλλον για να το γράψω καλύτερα, η αφορμή ήταν το νέο τους παιδί, το Μπλε Τρακτέρ. Αυτή η νέα ετικέτα αποτελεί ένα blend κρασιών από αμπελουργούς όλης της Μακεδονίας. Είναι ένα κρασί αφιερωμένο στον Έλληνα αμπελουργό και στους εργάτες των αμπελιών. Ο υπότιτλος μάλιστα του κρασιού είναι: Virtus and Labor δηλαδή αρετή και μόχθος, δύο ζωτικές έννοιες που είναι βαθιά καταχωρημένες στο DNA του Έλληνα οινοποιού.
Εκτός από τους περιπάτους στο υπέροχα ινσταγκραμικό αμπελώνα του Κυρ Γιάννη, και όσα έμαθα για τα ελληνικά κρασιά, την ιστορία και τις γεύσεις τους, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω και την παραδοσιακή κουζίνα της Νάουσας. Κάτω από το βυζαντινό πύργο Κούλα απολαύσαμε λόκαλ πιάτα με παραδοσιακό χρώμα και μακεδονικό άρωμα. Δοκίμασα μπατζιόπιτα, μάντζα και βέβαια μουσταλευριά. Κάνε κλικ εδώ για να διαβάσεις περισσότεα και βέβαια να δεις τις συνταγές τους.
