Κεφτεδάκια ούζου

Στο νησί μου, στη Μυτιλήνη, το ούζο δεν είναι μόνο για τις καλοκαιρινές λιακάδες δίπλα στη θάλασσα. Μέσα στα αρώματα του κρύβεται ένα σύμπαν γαστρονομίας με συνταγές που το συνοδεύουν και βέβαια συνδυάζουν όλα τα τοπικά προϊόντα. Συνταγές που σερβίρονται σε μικρά πιατάκια, του μεζέ, και δημιουργούν ένα κολλάζ παράδοσης και χρωμάτων πάνω στα τραπεζάκια των “καφενέδων”. Και από δίπλα τα “πενηνταράκια” να σφυρίζουν όλες τις εποχές του χρόνου από την Αγιάσο μέχρι το Μόλυβο κι από την Ερεσσό μέχρι τη Μυτιλήνη.

Το άρωμα του γλυκάνισου άλλωστε μέσα από το ούζο μπαίνει σε χίλιες δυο συνταγές, από παξιμάδια και γλυκά κουλουράκια μέχρι τα κεφτεδάκια που έφτιαχνε κάθε καλοκαίρι η γιαγιά μου. Κι αυτή τη συνταγή θα μοιραστώ σήμερα εγώ με αφορμή τις επετειακές συσκευασίες που κυκλοφόρησε το Ούζο Veto. 

H ιστορία του ξεκινά από το 1892, όταν ο Γεώργιος Σπέντζας στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας με ειδικό σουλτανικό φιρμάνι απόκτησε τη φιλοσοφία της απόσταξης. Από τότε και μέχρι σήμερα η ίδια οικογένεια κρατάει στα χέρια της τα μυστικά και διατηρεί  το πυκνό σώμα και το «θαλασσινό» χαρακτήρα του ούζου της. Τόσες δεκαετίες μετά κι όμως το αποστακτήριο συνεχίζει να παράγει το πλούσιο, ισορροπημένο, ελαφρύ και γλυκό, αρωματικό ούζο με ξεχωριστό, δυνατό τελείωμα στη γεύση, που διαρκεί.